نشان تجاری چیزی است که به مشتری یا مصرف کننده این امکان را می بخشد که محصولات یک تولید کننده را از  تولید کننده دیگر تشخیص دهد.نشان تجاری می تواند لوگو یا شکل، طرح بسته بندی ، صدا یا حروف باشد.

برای مثال هر گاه نشان بنز را ببینیم متوجه می شویم که یک شرکت تولید کننده خودرو است.

مصرف کننده نمی تواند همه کالا ها یا خدمات را آزمایش کند و از کیفیت و منابع آن کالا یا خدمات اطمینان حاصل کند. به جای این، مصرف کننده به نشان تجاری که روی کالا برچسب شده است اعتماد می کند.

قانونی هم وجود دارد

 قانونِ نشان تجاری، مالکیت نشان تجاری را اعطا می کند و دیگران را از استفاده از همان مارک یا نشان هایی که شباهت گیج کننده با آن داشته باشند را منع می کند.

ایالات متحده دارای یک سیستم فدرال برای ذخیره اطلاعات نشان های تجاری است. بازرگانان با استفاده از این اطلاعات،  از استفاده از نشان هایی که قبلاً ثبت شده اند یا نشان هایی که شباهت زیاد به آن ها دارند، اجتناب می کنند.

USPTO

تاجرانی که مایل به پیوستن به حمایت از نشان های تجاری هستند در سازمانی با نام USPTO عضو می شوند و مادامی که نشان تجاری وجود داشته باشد حمایت از آن نیز وجود خواهد داشت.

چه ربطی به اینترنت دارد؟

برای حضور پررنگ در دنیای مجازی و همچنین ایجاد برندی معتبر،  بهترین روش بهره مند شدن از قدرت و نفوذ اینترنت است که  استفاده از نام تجاری (همان نام شرکت یا برند) در نام دامنه ی وب سایت این امکان را به بهترین نحو ممکن فراهم می کند.

برای مثال نام شرکت تولیدی شما "بهترین کامپیوتر" است پس بهتر است  دامنه ای با نام bestcomputer.com ثبت کنید یا  نمونه ایرانی شده ی آن: behtarincomputer.com

 زمانی که برای اولین بار وب سایت ها  به وجود آمدند هیچ روشی وجود نداشت که نشان دهد یک نام تجاری بخصوص در فضای اینترنت به ثبت رسیده است یا خیر.

Cybersquatting 

 بعد از آن وب سایت های Cybersquatting  (مداخله مجازی ) دامنه هایی را به نام شرکت های مشهور و بزرگی که قبلاً این نام ها را ثبت نکرده بودند، به ثبت رساندند، به این امید که مالکین این نام ها برای خرید نام های دامنه پول زیادی پرداخت کنند.

به عبارتی ساده تر: تصور کنید شما کارخانه بزرگی به نام پارس خودرو که  تولید کننده خودروهای برقی است را بنیان گذاری کرده اید. حال یک نفراز قبل زمانی که شما حواستان به این موضوع نیست،  دامنه praskhodro.com را ثبت می کند و هنگامی که کسب و کارشما معروف شد با قیمتی بسیار بالاتر به شما بفروشد و شما هم برای مباحث برند سازی مجبورید آن  هزینه را پرداخت کنید و آن دامنه را بخرید.

البته که این یک حیله است!

تاکتیک اصلی این قبیل تشکل ها در مداخله مجازی، استفاده حیله گرانه از دامنه ها است، به این ترتیب که اشکال مختلف یک  نام شرکت یا برند را به صورت دامنه های مختلف به ثبت می رسانند و امکان ثبت نام را برای یک شرکت که درآینده درصدد گسترش اینترنتی است را به طور کامل پوشش می دهند(البته هزینه ای در قبال این کار دریافت می کنند)

به علاوه مالکان نام های تجاری (برند ها) می دانند که به خاطر سایر مشتریان غیر انگلیسی زبان باید نامشان را در اشکال مختلف  با چندین زبان ثبت کنند ، به ثبت رساندن نام های اضافی به مراتب کم هزینه تر از متقاعد کردن سایبراسکواترها برای واگذاری دامنه های به ثبت رسیده است.

تاکتیک های دیگری نیز برای دور زدن سایبراسکواتینگ ها وجود دارد:

 برای مثال شرکت اینترنتی ثبت دامنه ها  با نام ICANN  که یک شرکت غیرانتفاعی است و مجری پیاده سازی و نگهداری سیستم نام دامنه های اینترنتی در کل دنیا است تا حدودی در این زمینه ها با دارندگان نام های تجاری یا برند های معروف همکاری می کند.

دارندگان فعلی نشانه های تجاری، زمان کافی برای دفاع از حقوق نشان تجاری خود را به وسیله دستیابی به یک دامنه سطح بالا پیش از اینکه امکان ثبت نام برای عموم آزاد باشد را خواهند داشت. همچنین ICANN از یک سیاست حل اختلاف در نام های دامنه ها نیز برخوردار است.

قانون ضد Cybersquatting

در حال حاضر در آمریکا این قانون به  تصویب رسیده است و هدف آن حمایت از منافع دارندگان علائم تجاری است.